Blog 3: De vele gezichten van India

De afgelopen weken heb ik vele gezichten van India gezien. Na een hele tijd in ruraal India gespendeerd te hebben was het tijd om naar de stad te gaan. Een heel andere wereld waar ik echt even aan moest wennen! Grappig hoe snel ik wende aan mijn simpele leven in het dorp met mijn lege appartement (met alleen een matras en wat emmers om me te douchen en mijn kleren te wassen) en hoe erg ik daarna weer moest wennen aan het luxe leventje hier in de stad. Ik kan eten wat ik wil, doen wat ik wil, maar toch ook weer niet. De een is nog traditioneel, de ander niet. Alle soorten mensen lopen hier en mijn plek in deze gemeenschap blijft vaag. In deze stad zijn amper toeristen (ik heb zelf nog steeds geen een blanke gezien) dus er wordt verschillend op me gereageerd. Gister nog moest ik eerst echt woest worden op een jongen die me achtervolgde en pas daarna ging hij weg. Op kantoor hoor ik wel eens: “you’re so loud!”, maar op straat heeft dit dus ook wel zijn voordelen.

De eerste tien dagen hier heb ik bij het gezin van mijn begeleider gewoond. Een heel modern gezin, en eerlijk gezegd was ik echt stom verbaasd toen ik daar de deur opende. Ik had me een typische Indische woonsituatie voorgesteld, zoals ik het tot dan toe alleen maar had gezien. Een klein appartementje en iedereen hutjemutje op elkaar. Maar niets van dat, ik kwam daadwerkelijk in een prachtig, ruim en modern appartement terecht! Geen straf om hier tien dagen te spenderen!

Een goede tijd heb ik met het gezin gehad. Eindelijk kon ik een fatsoenlijk gesprek houden, want dat miste ik erg in het dorp. Een paar collega’s van mij konden wel Engels, maar was matig. En zelfs mijn tolk kende alleen het Engels wat nodig was voor mijn onderzoek, maar dat was het ook wel zo’n beetje. Hier bij het gezin heb ik ontzettend interessante gesprekken gehad over India, de cultuur, het hindoeïsme (zij zijn net als bijna iedereen ook Hindoe), de politiek en ook veel gepraat over gearrangeerde huwelijken. De meeste huwelijken hier zijn gearrangeerd en ik was daar natuurlijk donders nieuwsgierig naar. We hebben er echt open over gesproken (zelf zijn ze dus ook aan elkaar uitgehuwelijkt) en het gaat er heel anders aan toe dan ik dacht. Er wordt echt een eisenlijstje gemaakt aan beide kanten en dit wordt bekeken door de ouders of door een relatiebureau in combinatie met de ouders. Later heb ik ook met andere mensen uit andere kasten hierover gesproken en toen bleek wel dat het ook wel wat minder vloeiend kan gaan. Misschien is dit nog wel iets om een nieuwe blog aan te wijden en er in meer detail op in te gaan. (En wat betreft het kastensysteem: ze zeggen dat het is afgeschaft, maar dat is alleen op papier zo.)


Na mijn tijd bij de familie ben ik tien dagen gaan reizen door Rajasthan, een staat in het noorden van India. Prachtig is het daar! Eerst heb ik een paar dagen toeristisch India meegemaakt, geweldig! Het is echt mooi in India en er is zoveel te zien en te doen! Ik heb hele leuke backpackers en locals ontmoet en echt genoten van mijn tijd daar. Ik dacht eerst dat ik niet terug zou komen naar India, maar daar denk ik nu wel anders over. In mijn eentje vind ik het niet zo fijn op straat, en kan ik niet echt vrij genieten van wat ik allemaal zie en de gesprekken die ik heb, omdat ik altijd bang ben dat er iets achter zit. Maar met iemand erbij voel ik me veel vrijer en kan ik veel meer onbevangen met de lokale bevolking omgaan, of zelfs spontaan bij hun thuis op bezoek! In veel andere landen heb ik het juist andersom, daarom vind ik alleen reizen zo leuk, maar hier in India is het anders, althans voor vrouwen wel denk ik.

Na een paar dagen de toerist te hebben uitgehangen werd het tijd om ook hier weer de boer op te gaan. Dus heb ik de bus gepakt naar een klein dorp 3 uur verderop waar zich een NGO bevindt voor het steunen van nomaden/pastoralisten, namelijk de Raika’s. De Raika’s vormen samen een kaste en zijn een van oudsher nomadisch volk dat dus rondtrekt met hun kamelen, koeien, schapen, geiten. Koeien, schapen en geiten had ik natuurlijk al genoeg gezien, dus ik ben een paar dagen tussen de kamelenboeren geweest. Dit deed ik vanuit de NGO, waar ik ook at en sliep. Met de motor of jeep gingen we naar kamelenboeren om melk op te halen, gegevens te verzamelen of oornummers aan de jonge kamelen te geven. Overal werd ik erg hartelijk ontvangen en ik heb echt een goede tijd gehad hier! Kamelenmelk is trouwens echt heerlijk en het is ook nog super gezond en lactose vrij! Dus, wie weet zien we het nog terug in de Appie straks! (voor wie geïnteresseerd is en meer wil weten over de Raika’s: www.niscair.res.in).

Een week geleden ben ik ook bij een festival geweest, geweldig hoe die Indiase mensen kunnen feesten! Eerst hebben we gekeken bij auto- en motorstunts en daarna allemaal groepen mensen zien dansen. Ze hebben hier echt geweldige dansen in prachtige kleren en heerlijk opzwepende muziek. Maar goed, ik bleef natuurlijk niet onopgemerkt in de menigte, dus binnen de kortste keren stond ik met stokken mee te dansen met een dansgroep, haha. Maar hier bleef het niet bij. Toen de groep klaar was kregen een paar mannen een trommel in de handen gedrukt en mocht ik mijn Indiase solodans opvoeren. Nou, het publiek werd gek! Ze gingen echt helemaal uit hun dak en wisten van gekkigheid niet hoeveel foto’s (en ben bang ook filmpjes:p) ze moesten maken. Toen ik het wel welletjes vond geweest bleef een kudde mensen me volgen, met camera’s en al, een hele bizarre ervaring! Maar wat heb ik gelachen!