20 - 27 januari

Maandag de stad weer even in geweest, ontzettende chaos en drukte! Werd er op een gegeven moment wel echt gestoord van moet ik zeggen! Het punt is gewoon dat je als blanke jonge meid echt ontzettend opvalt. En als je dan zoo lang in de stad bent dan ben je er op een gegeven moment wel zat van. ’s Avonds ben ik verhuisd naar Kimabokwe. Nu zat ik ook in een heel klein huisje met geen warm water, maar dat went snel! Maar ik vond het wel leuk, even back to basics! En zo back to basics was het eigenlijk nog niet, want ik had wel een koelkastje en 2 gaspitjes. Maar ik vind het wel grappig om te merken wat je dan het meest mist. Ik miste het meest een tafel met een stoel en een kast om mn spullen in te stoppen, haha. Dat miste ik meer dan warm water:p.
Dinsdag alle koeien van de feedlot gewogen en mijn experiment koeien een dag op geen water en geen voer gezet. Woensdag worden ze namelijk allemaal gewogen om ze in groepen te verdelen en dat moet zonder maaginhoud. Maar jeeeee, die jongens uitleggen dat de koeien geen water en eten mogen is echt lastig hoor! Soms moet je hier echt engelengeduld hebben. En je leert snel accepteren dat sommige dingen gewoon niet gaan zoals je in je hoofd hebt en dat de mensen vaak ja zeggen, maar nee doen.
Woensdag mijn experimentkoeien weer gewogen en de groepen gemaakt, een hele klus, maar allemaal goed gegaan, dacht ik… tot het de volgende dag was en ik er achter kwam dat ik een fout met de computer had gemaakt.. Toen ik ging berekenen hoe groot de fout was, baalde ik als een stekker. Er klopte echt niks meer van. Maargoed, ik heb het allemaal best goed kunnen fixen en heb uit elke groep 4 stieren gehaald die erg afweken van de groep en nu zijn de groepen weer bijna gelijk.
Het was even stress, maar het is allemaal opgelost! En ik ben blij dat ik er nu achter kwam en niet over een paar weken, want dan kan je je proef weggooien!
Woensdagavond zijn Arjan en ik naar een soort sportpub geweest waar Sietske (zus) een meeting had met allemaal experts van verschillende disciplines van de landbouw in Afrika. Ik heb hele interessante gesprekken gehad en ook ontzettend veel lol gehad! Ik had een wat oudere man uit Zimbabwe ontmoet en hij kon zoo geweldig vertellen. Wat een verhalen had die man, ik heb echt uren met hem en een Engelse jongen die met hem was gelachen! Toen ik later het kroegje zelf in ging, voelde ik wel duidelijk dat ik een uitstervend ras ben: Jong, blank, blond meisje, dat valt wel op. Maargoed, soms heel irritant, maar ook daar wen je aan en je hoeft je iig niet te vervelen!
Donderdagavond vertrok Arjan naar Nederland, dus vanaf vrijdag nam ik een deel van zijn taken over. Klein deel, maar toch, wel wat meer verantwoordelijkheid!
Vrijdag heeft de nutrionist van Novatek me opgehaald bij de feedlot en zijn we naar Novatek gegaan. Novatek is de fabriek waar een van de 2 voersoorten van mijn experiment wordt gemaakt. Ik kreeg een hele uitgebreide rondleiding en het was heel interessant! Daar nog wat interessante gesprekken gehad en daarna bracht hij me terug. De terugweg zijn we langs de KFC gegaan, haha! Dat kan hier gewoon onder werktijd. Als je je werk maar doet, daar gaat het om. En als je dan tussendoor naar de KFC wilt, ga je gang, Geweldig. Onderweg was er nog een auto tegen ons aan gebotst. Er was niet veel schade, en Johan (nutriotionist) had geen zin in zoveel gedoe dus heeft er verder niet echt een probleem van gemaakt. Hij heeft een foto gemaakt van de man en zijn auto en de mans auto, zodat hij bewijs heeft en dat de man hem niet later gaat aanklagen om geld er uit proberen te krijgen. Maar het was wel even chaos hoor! Hij botste tegen ons aan en Johan zette midden op straat de auto stil, zodat de weg geblokkeerd werd. Maarja, je kan niet veel anders, want als je aan de kant van de weg gaat staan en dan rijdt die man ervandoor. Nou, binnen een paar seconden was het dus grote chaos en gingen er ook vet veel mensen zich mee bemoeien. Ik wilde uitstappen om te gaan kijken, maar gelukkig had ik net op tijd bedacht dat dat wel stom is, omdat ze dan miss wel iets uit de auto gaan jatten. Ja, je moet hier echt overal op letten. Maargoed, het was best snel opgelost.

Dat soort dingen zijn hier gewoon normaal. Paar weken geleden hadden we ’s avonds iemand op de fiets aangereden. Hij was stomdronken en fietste zonder licht op de verkeerde helft van de weg. Een harde knal! Ambulance bellen kan hier niet, dus hadden ze hem zelf naar het ziekenhuis gebracht en daarna naar de poltie. Maar de politie wist gewoon niet wat hij moest, want ze zijn gewend dat mensen gewoon doorrijden na een aanrijding. Het leven is hier echt een stuk harder! We waren wel echt even geschrokken, maar gelukkig mankeerde de man bijna niks. De mensen zijn hier echt harder. Er gaat gewoon veel vaker iemand dood, dus dat wordt als iets normaler gezien.

Zaterdag voelde echt als een upgrade dag! Ik heb met de baas en farmmanager overlegd over dingen die misschien anders kunnen en heb geregeld dat er maandag een recht op transport wordt geregeld voor 27 dieren op woensdag van Kashima naar Kimabokwe. En heb voor het eerst alleen naar een winkelcentrum gereden. Toen ik van Kimabokwe weg wilde rijden kwam de farm manager naar me toe en zei dat ik zo niet weg kon, want de auto was veel te vies. Dus toen ging een van de jongens mijn auto schoonmaken en mijn banden oppompen en toen kon ik weg. Dat is ook weer zoiets: In Nederland ben je gewend om alles zelf te doen en hier wordt alles voor je gedaan, dit keer zelfs zonder dat ik het vroeg. Boer zijn is hier meer manager zijn en mensen aansturen. Je moet gewoon overzicht hebben over het hele plaatje en dan gewoon zeggen wat mensen moeten doen. En dat zeg je niet eens zelf tegen de mensen, maar tegen de farmmanager en die zegt het weer tegen de jongens. Wat een systeem, maar het werkt heel goed! Baas blij, jongens blij, want die hebben werk!
Dat autorijden was wel even spannend hoor! Maar een ding is zeker: Als ik hier straks goed kan rijden, kan ik overal rijden! Na boodschappen te hebben gedaan ben ik naar een ander huisje verhuisd. Ik zit nu in een vet mooi huisje, echt een vakantie gevoel! En ik vind het ook heerlijk om een tijdje alleen te wonen, is goed voor me!
Ik ben ook heel blij dat ik hier ben, omdat mijn kijk op ontwikkelingswerk hier ook door veranderd. Ik heb altijd iets met ontwikkelingswerk willen doen, en nu nog steeds, maar nu zie ik het wel anders. Ik keek er eerst heel erg Westers tegenaan, maar nu zie ik het veel beter van de andere kant. De eerste weken vond ik het nog heel erg zielig, al die arme mensen. Maar nu merk ik steeds meer dan veel mensen er ook zelf voor kiezen. De mentaliteit is hier gewoon heel anders. Ze hebben ten eerste echt geen lange termijn denken. Waarom zou je nu gaan werken als je nu ook kan chillen? Waarom zou je nu investeren in iets, als je ook gewoon blij kan zijn met wat je hebt? En waarom zou je nu niet naar de pub gaan en je geld wegzuipen nu je net je salaris hebt gekregen? En waarom zou je vandaag gaan werken als je voor vandaag net geld genoeg hebt om rond te komen? Wat ik morgen doe zie ik dan wel weer. Dat soort dingen. En ik heb nu al zoveel verhalen over ontwikkelingshulp gehoord en wat allemaal geen zin had, omdat de mensen er hier nou eenmaal anders over denken.
En het is ook bijna onmogelijk om je personeel hier net zo te behandelen als in Nederland, want ze misschien hier gewoon echt een denkniveau en ze zijn toch best vaak niet te vertrouwen. ..
Gister, zondag, ben ik naar de kerk geweest! Dat was ook weer een hele ervaring op zich. Ik ging met Sharon, de vrouw van Arie, de eigenaar van de feedlot en het slachthuis. Sharon is een Zambiaanse vrouw en heeft ook bijna haar hele leven hier gewoond, dus ze heeft mooie verhalen! In de kerk was de muziek en het enthousiasme goed te vergelijken met de kerk waar ik in Livingstone was geweest. Het enige verschil was dat ik hier ook echt de hele dienst heb gevolgd en dat de preek wat rustiger was en iets beter te volgen. De preek was wel ontzettend lang, dus was er op een gegeven moment wel goed zat van. Tijdens de dienst moesten de nieuwkomers gaan staan en zich voorstellen, dat vond ik wel heel leuk, maar ik viel natuurlijk wel ontzettend op als blanke jonge meid. Deze kerk is een evangelische kerk. Ze beginnen om 9 uur tot 10 uur met Bijbelstudie. En om 10 uur begint de dienst met zingen, swingen en de preek. Dit duurt tot ongeveer half 1.
Om half liep ik naar buiten, maar ik stond er nog geen 10 seconden, of er waren al vijf mensen die me weer naar binnen riepen. Dus ik werd bij mijn hand gepakt en werd in de kerk op een stoel gezet bij een groep visitors en daar kregen we lekkere broodjes en wat drinken. Het doel van daar zitten werd niet helemaal duidelijk en een groot deel ging al snel weg. Maar ik was net in gesprek met een meisje dat uit Southern Province komt en nu in Lusaka is om te studeren voor librarian dus wij zaten er nog. Toen werden we gevraagd of we meewilden naar het Youth Fellowship. Ik vond het allemaal maar een beetje vaag en mij werd gevraagd naar welke kerk ik ging. Ik zei dat ik niet naar de kerk ging en dat vonden ze niet zo leuk om te horen, ze waren zo verbaasd! Dus toen wilde een van de jongens van de kerk met me afspreken om samen over het geloof te praten. Hij belt me deze week en dan gaan we naar Makeni Mall om daar even een goede discussie te houden, ik ben benieuwd! Haha.
En daarna zat ik ineens in een schuur met allemaal jeugd van 18 tot 30 jaar. Dat was dus het Youth Fellowship. Zingen, dansen, uit de bijbel lezen en een bijbelquiz gedaan. Was wel leuk om even mee te maken. Een van de leiders vroeg mij of ik voor ze wilde bidden. Ik dacht dat ze bedoeld of ik gewoon een keer wil bidden, dus ik zei : Ja hoor, prima. Maar ze bleef me afwachtend aankijken. Ik: Ooh, pray now? ` uh, yes?´ ´out loud?` yes… ? ´but what do i have to say?? ´ haha. Dus tja, toen ging maar iemand anders bidden. xD
Vanochtend was een groot drama op de feedlot. Als ik bij de koeien was, ging het voer mixen fout en andersom. Ik zal de details besparen, maar ben echt van 6 tot half 1 bezig geweest om de boel weer een beetje op orde te krijgen. Uiteindelijke schade: 1800 kg verkeerd voer gemaakt en wandel-ren parades van mijn experiment groepen. De jongens hier vinden het schijnbaar lastig om de hekken dicht te doen en gaan dan vervolgens ook nog random koeien bij elkaar in een hok stoppen. Het punt bij deze jongens is: Je krijgt het er gewoon niet in als dingen ineens anders moeten. Dus als voersamenstelling anders wordt, of als je ineens een experiment gaat doen en die stieren dus apart gehouden moeten. Maargoed, alles is goed gekomen en ik hoop dat het nu een beetje duidelijker voor ze begint te worden. Maar naast dit gedoe, wat me echt ontzettend frustreert, heb ik ook wel echt lol met de jongens hier. Dat maakt het weer een beetje goed, want anders word je echt ontzettend chagrijnig bij elke fout die ze maken.

Iets waar ik me over blijf verbazen is het enthousiasme van de kinderen hier. Toen ik vanmiddag naar kantoor ging kwamen er echt 15 kinderen naar mij toe gerend en ging helemaal om me heen staan, haha. Ik vraag me af wat ze nou precies over mij denken. :p

Zo, dat waren mijn verhalen tot nu toe! Volgende week weer een update!